Licht

Er staan mensen voor mijn kamer. Ze staan bij de vuilniscontainers die verzinkt zijn in de grond en die eenmaal in de week door een grote vrachtwagen worden geleegd. Ze zijn met z’n vijfen schat ik. Mijn zicht is beperkt en voor zover mogelijk kan ik slechts vijf contouren in het donker onderscheiden. Ze lijken het een en ander uit een auto te pakken, onderwijl ze ondefinieerbare dingen met elkaar bespreken. Het ziet er vanaf hier maar luguber uit. Ik zit in mijn goed verlichtte kamer en zij zijn in het donker en daarmee is alles wat zij doen in mijn optiek enger dan wat ik doe. Alles wat ik doe is goed doorgelicht en daar heeft dus niemand iets van te vrezen. Ik vorm geen bedreiging. Nu komen ze naar mijn raam toegelopen, althans zo lijkt het in eerst instantie, want al gauw buigen ze af naar rechts. Ik vermoed dat ze de flat in gaan, waar ze de lift in zullen stappen en verder naar het licht toe zullen komen.