Bij Simone thuis...

Kakelend komt Karel de kalende kankerlijer de keuken in op het moment dat Simone 't sletje snoepjes uit de snoeptrommel snaait.
"Snaaide jij nou net snoepjes uit de snoeptrommel?" vraagt Karel.
"Snie zo." zei Simone.
Het blijft even stil. Simone haar gezicht trekt wit weg. Brokken brakend brak ze de brownie-branie. Daarbij breekt ze ook de stilte en doet ze de druppel in de emmer die vervolgens overloopt wat betreft Karel zijn geduld.
"Vind je dat nou normaal? Die betonnen vloer moet nog inharden en je stinkt naar vis."
"Mwah." zegt Simone terwijl ze haar schouders ophaalde.
"Mwah." doet Karel haar na en trekt een gekke bek.
Simone begint te huilen en laat zich met haar knieën op het natte beton vallen. Tranen vermengen zich met de kots op haar mondhoeken. De kots komt terecht op de pas gegoten vloer. Karel kijkt er even naar, maar is te gefascineerd door hetgeen wat er zich voor hem afspeelt. Simone begint nog harder te huilen en doet haar handen voor haar gezicht. Karel leunt tegen het aanrecht aan. Haar handen worden aan beiden kanten nat en op den duur voelt zelfs Karel nattigheid aan zijn voeten. Hij vind het wel welletjes en pakt haar handen vast en haalt ze van haar gezicht. Simone is veranderd in een Snorkel.

"What the fuck!? roept Karel. Tussen haar haar begint nu ook een klein snorkeltje te groeien. Het lijkt nu nog even op de penis van een peuter. Ook zo lekker glad. Het ding glimt en Karel voelt er even aan met zijn wijsvinger.
"Het is net zo zacht als het eruitziet." zegt Karel zachtjes.
En zonder Simone haar reactie af te wachten likt hij aan het uiteinde van het wormvormig aanhangsel. Simone kreunt goedkeurend. Gestimuleerd door de hoorbare feedback gaat hij nog een stapje verder. Hij steekt zijn tong in het dingetje en zet zijn mond eromheen. Hij beweegt zijn hoofd heen en weer. Naar voren en naar achteren. Simone begint te hijgen en nog harder te kreunen.
"Brownie, bruine brownie." steunt ze.
Karel reikt met zijn linkerhand naar het aanrecht en voelt in de snoeptrommel. Leeg.
"Hé fuck." fluistert hij.
Daardoor bijt hij heel zachtjes op het snorkeltje, dat inmiddels iets groter en een stukje harder is geworden.
"Au!" roept Simone.
"Godverdomme." volgt kort daarop. Die vocale uitbarsting gaat gepaard met een zwaai naar de kaak van Karel.
*Vadoesch*
"Aah, ondankbare hoer!" schreeuwt Karel uit.
"Dat interesseert me geen moer." zegt Simone nonchalant.
"En dat rijmt." voegt ze er betweterig aan toe.
"Waterpomptang en tuinslang rijmen ook." zegt Karel.
"Ja, en?" vraagt Simone venijnig.

Karel haalt een waterpomptang onder de wastafel vandaan en houdt de grote tang met twee handen stevig vast.
"Wat...wat ga je daarmee doen?" vraagt Simone onderdanig, in haar nog steeds gehurkte houding. Karel zet een zwarte hoed op en doet een sigaar in zijn rechtermondhoek en trekt een lange, leren jas aan. "You'll see ." zegt hij koeltjes, terwijl hij op Simone neerkijkt. Simone slikt. Haar nauwelijks zichtbare ademsappel beweegt van beneden naar boven en weer terug. Karel heft de tang boven zijn hoofd en slaat met een grote zwaai op Simone haar snorkelkop. Ze zakt in één keer op de grond en knalt nog met haar hoofd tegen het aanrecht. Ze heeft vermoedelijk een schedelfractuur. Er sijpelt een beetje bloed uit het snorkeltje en Karel verlaat de keuken om elders een tuinslang te pakken.
"Fuck yeah." denkt Karel.
Hij sluit de slang op de kraan aan en het andere uiteinde van de slang bevestigt hij met de tang aan het snorkeltje.
"Waar die waterpomptang al wel niet goed voor is en het rijmt godverdomme ook nog op tuinslang." denkt Karel en met die gedachte door Karels hoofd malend zet Karel de kraan vol open. Hij steekt gauw nog zijn sigaar in haar mond. Na een minuut begint haar hoofd duidelijk groter te worden en sijpelt er water uit haar hoofdwond. Haar hoofd groeit en groeit en op een gegeven moment knalt haar rechteroog uit de kas, zo in Karel z'n kruis.
"Aah, gore slet." kreunt Karel terwijl hij zijn handen op zijn kruis houdt.

"Revenge." denkt Karel en hij pakt het hoofd van Simone op. Dit kost wat kracht, want het hoofd heeft inmiddels vele liters vocht opgenomen. Hij gaat er even bij zitten en legt het hoofd op zijn schoot. Hij pakt haar onderkaak en klemt de sigaar stevig achter haar tanden. Hij omhelst als het ware het hoofd, zodat er geen water meer kan ontsnappen. Het hoofd wordt groter en groter en komt tot een punt dat het tien keer groter is dan het originele formaat. Karel houdt het niet langer en laat de onderkaak los. Het water spuit er langs verscheidene kanten uit en de sigaar wordt afgeschoten als een kurk van een champagnefles. De sigaar vliegt tegen de muur, naar de vloer, naar het plafond en weer tegen de muur en vice versa. Uiteindelijk vliegt hij tegen de geiser, die door de klap aanslaat.

Karel ziet mogelijkheden. Hij laat het hoofd met kokend water vollopen en zet een pannetje op het vuur. Hij pakt Simone bij haar middel en staat in één ruk op. Het beton is inmiddels al behoorlijk gehard en de knieschijvan van Simone blijven achter. Haar onderbenen hangen nu enkel met vel aan elkaar. Hij legt haar hoofd in de pan en zet het vuur op zijn hoogste stand. Een vlammetje komt vanonder de pan vandaan en haar haar vliegt in brand. Het herhaaldelijk slaan met de waterpomptang lijkt geen uitkomst te bieden merkt Karel al gauw. Hij wacht tot het hoofd is uitgebrand en het ongeveer tien minuten heeft gekookt. Zittend op een stoel, nagenietend van de sigaar kijkt hij ondertussen hoe er stoom uit het snorkeltje komt. Hij pakt wederom zijn waterpomptang en klemt haar hoofd ertussen, precies bij het weke gedeelte van de slapen. (Hij heeft ook een bankschroef in de schuur, maar dat vindt 'ie te ver lopen.) Hij draait aan de schroef op de tang en de klem wordt nauwer en nauwer. Het hoofd kraakt en op een gegeven moment begeven haar slapen het, maar de huid blijft intact. Dit is noodzakelijk voor Karels plan. Hij zet de tang nu midden op het hoofd en haalt de tuinslang eraf. Hij legt het hoofd even in de wasbak om het uit te laten lekken. Hij sleept het snorkellijk vervolgens naar de keukentafel en hij pakt wat bestek en een bord en dekt de keukentafel netjes op. Hij zet zijn mond wederom op het snorkeltje en zuigt terwijl hij de tang aandraait de gehele inhoud uit het hersenpannetje.

"I'm lovin it." zucht Karel nadat hij het laatste beetje van zijn geïmproviseerde Noodles opslurpt. Hij laat een goedkeurend boertje. Dat boertje krijgt later nog een broertje. De boertjes volgen elkaar kort op en Karel kotste op het hoertje.
"Paybacktime." denkt Karel. Hij neukt Simone vijf keer, achtereenvolgens. Één keer in d'r snorkel. Één keer in d'r kut. Één keer in d'r kont en één keer in d'r mond, haar tanden zijn er inmiddels uit en die huig kietelt altijd zo lekker en ze is dood, dus geen gemekker. En om het af te leren, neukt hij haar nog één keer in d'r kont, die is het strakst gebleven na de cosmische cosmetische correctie. Vervolgens, maakt hij een constructie met zijn waterpomptang en zijn tuinslang en hij hijst Simone op aan haar benen, met de slang rond haar enkels. Hij trekt zich nog een keer af terwijl zijn eigen sperma uit het peuterpenisvormige snorkeltje van Simone sijpelt. "Aaah fuck." kreunt Karel als hij schokkend klaarkomt en het vel dat de onderbenen met de rest van het lichaam verbindt langzaam afscheurt. Simone's hoofd spat uit elkaar als het op de harde betonnen vloer terecht komt. Bloed en warm water sproeit rondom het hoofd door de keuken en bereikt een verte van circa drie meter. Karel voelt wederom nattigheid aan zijn voeten.

Karel haalt het lijk weer naar beneden en hakt het in stukken en legt het in de vriezer. Daar kan 'ie nog wel een paar keer van eten als hij weer op bezoek komt. Net als plofkippen, die stoppen ze ook vol met water, maar dat smaakt helemaal zo slecht nog niet. Ik geef als alwetende verteller Karel dan ook groot gelijk. Karel ruimt de keuken op, maar er blijft wel het een en ander in het droge beton achter.
"Who cares." denkt Karel. Hij vindt het eigenlijk wel leuk. Op deze manier word hij door een externe factor aan een fijn feestmaal herinnert. Een soort schilderij op de vloer, maar dan met actie. Een beetje zoals Pollock eigenlijk, die hield ook van actie.
"Awesome." denkt Karel. Hij loopt de deur uit en gaat naar huis. Hij heeft het wel gezien.