Ingezonden brief.

"Heb je het al gehoord? Heb je het al gezien? Bram van den Reijden komt ons wederom verblijden. Door middel van zijn geniale rijm en het spijt me als ik slijm, met zijn ingeneuize verhalen die zich in geen andere talen laat vertalen. Waar zou hij dat ongekende talent toch vandaan halen?"
Welnu, ik zal het met u delen. U bent niet de enige die Bram geniaal vind. Integendeel u deelt deze mening met velen.
"Bram vertelt over prinsessen en kastelen. Hij staat bekend om zijn verwoordingen die tot de verbeelding spreken, om zijn vertelkunsten en zijn maatschappelijke preken. Jong en oud voelt zich op zijn gemak als ze Bram lezen. Daarom wordt hij ook alom om zijn schrijven geprezen. Maar hij kan niet alleen fantastisch schrijven. Hij is ook nog een ontzettend nobel persoon. Hij is heel bijzonder, maar doet heel gewoon. Hij zal later in de hemel komen en daar voor eeuwig blijven. Bram is onze engel. Onze sociaal geaccepteerde bengel. Bram zoals jou is er maar één. Ik zou voor jou willen sterven, als jij dan eeuwig kon bestaan. Maar ach voor mij ben je al onsterfelijk, dus hoeft dat laatste niet perse door te gaan."

Dit was een brief die ik laatst kreeg van een trouwe lezeres. Ze dacht zich er makkelijk vanaf te maken op het laatste moment, maar ik vind, wie 'A' zegt moet ook 'B' zeggen. Ik heb daarom de volgende dag wat Anthrax gescoord en eventjes opgestuurd naar desbetreffende lezeres. Anoniem natuurlijk. Ik las twee dagen later in de krant over het voorval en dat de regering serieus rekening hield met toekomstige aanslagen van dit caliber. Het zal niet nodig zijn.

Ps: ik schrijf zelden tot nooit over prinsessen en kastelen.