Boksen!

Een verslag van de fight club night op Eurosport vanuit de huiskamer van Uilenstede 157.

Het geweld speelt mooi in op een aantal verborgen lusten die ik koester, namelijk de wil om andere mannen kapot te maken, dit om mijn concurrentie te verkleinen en om te tonen dat ik een goede, beschermende partner ben en daardoor aantrekkelijk ben voor vrouwelijke wezens. Anderzijds om door middel van een pretentieuze competitie andere bezweette lichamen te kunnen bekijken en in te spelen op mijn latente, lichte homoseksuele gevoelens.

Er lopen tussen de ronden schaars-gekleedde vrouwen rond om de pretentie te vervolmaken. Niemand zal mij of andere boksers verwijten dat ik iets te verbergen heb, want, ten eerste zal dit niet in andere mensen op komen omdat ik fysiek in goede staat ben en daarmee in staat ben om enige twijfel uit de wereld te slaan. Verder hebben anderen geen reden om te twijfelen aan mijn geaardheid. Ik sta immers niet met andere mannen te knuffelen, midden in een ring, terwijl er honderden mensen naar ons staan te kijken, te schreeuwen, op te zwepen. Ik sta immers niet te hijgen in een andere man zijn nek terwijl er miljoenen mensen vanuit hun luie stoel naar mijn lichaam, in opperste fysieke inspanning, zitten te kijken.

Het grappigste of meest ironische van dit alles is misschien nog wel dat het de bedoeling is dat ik een andere man probeer knock out te slaan, waardoor deze de perfecte prooi vormt voor een anale verkrachting. Helaas krijg ik de kans daar nooit voor, want ik bevindt me in een zaal vol met met mensen en er staan camera's op me gericht die het het mogelijk maken om het aanzicht van mijn blote, bezweette bast op een schermpje te laten verschijnen, ieder moment dat iemand zin heeft om er naar te kijken. In plaats daarvan moet ik mijn ongebluste lusten de ring uit dragen en ga ik op zoek naar mijn hoogblonde vriendin, het ultimatum van vrouwelijkheid en daarmee begrijpbaar voor mij als het gaat om het definiëren van een dé vrouw. Doordat zij aan de andere kant staat is het ook voor het publiek makkelijker te begrijpen en te scheiden en zo dragen ze zelf ook een beetje bij aan hun eigen schild voor hun latente homoseksualiteit.