Deurne

Waar ligt Deurne in hemelsnaam? Dat is hetgeen wat ik dacht toen zij mij vertelde waar haar moeder woonde. Ondertussen weet ik dat het ergens tussen Eindhoven en Limburg ligt. In Brabant ja, die plek waar mijn ouders vandaan komen en waar ik niet al te vaak gezien wil worden. Nee, dit is slechts een populistische positie die ik inneem om mijn lezers een beetje te vermaken, hoewel het originele verhaal al supergoed is. Ik ging dus naar Deurne om aldaar appelsap te drinken met een dame die me eerder had verteld dat ze bij mij wilde slapen. Nu ben ik niet echt een groot liefhebber van appelsap, maar ik kan geen nee zeggen tegen een dame. Ook al moet ik daarvoor het hele land doorreizen en me begeven met ouderlijk gezelschap, terwijl het mij om de aanhang te doen is. Goed, het was voor haar veilig terrein, maar aan mijn angstgevoelens werd niet gedacht. Ze had in de Paradiso waarschijnlijk al wel gezien dat ik blaakte van het zelfvertrouwen en dat ik het geen probleem vond om zonder mijn moeder ten strijde te trekken.

Deurne was overigens supertof, vet hip uitgaansleven en grote ruïnes. Mooie vinexwijken en rijkelijk beboste laantjes. Het deed me denken aan dat immer zo mooie kanker-Amstelveen. Ik werd door de prinses en haar stalen ros van het immense station van Deurne afgehaald en we gingen naar haar slot.

Bij haar thuis namen we plaats op de bank, dronken we wat appelsap, praatte ik wat met haar en ook wat met haar moeder. Haar moeder was tevens een erg aardige dame. We aten later met zijn drieën wat en ik had een beetje meegeholpen met het voorbereiden van het eten, want haar moeder is lichamelijk een beetje beperkt. Iets waardoor ze zich alleen maar op de begane grond kon begeven. Ik weet nog dat we iets met boontjes hadden gegeten, maar wat er nog meer bij zat weet ik niet meer, maar is verder ook niet belangrijk. De boontjes wel natuurlijk. Na het eten zaten we nog wat meer, keken wat televisie en dit proces ging door tot het bedtijd was. Voor die gelegenheid begaven we ons naar de eerste verdieping. Op de eerste verdieping kreeg ik een keus. Het meisje waar ik bij verbleef had van haar moeder nog een bed in een andere kamer dan de hare op moeten maken, mocht ik niet bij haar willen slapen. Ze vroeg me of ik niet in het andere bed wilde slapen, maar niet op een manier dat ze te kennen gaf dat zij dat liever had. Ik dacht even dat ze een grapje maakte en ik zei dat ik het liefste bij haar wilde slapen.

Ik trok mijn kleren uit, net zoals ik altijd doe als ik ga slapen en zij deed hetzelfde, waarschijnlijk hoe zij normaal haar kleren uit trok en we gingen in bed liggen. Ik aan de linkerkant en zij aan de rechterkant, als ik het mij goed herinner. Net als op de avond dat wij elkaar voor de eerste keer ontmoetten begonnen we te zoen en even later kronkelden wij als rupsen om elkaar heen. Ik vroeg haar op den duur, toen ik op het punt stond om mijn vleesgeworden Freudiaanse gedachtegoed in haar te stoppen, vroeg ik haar of ik er niks om heen moest doen. Dat was niet nodig en maak je geen zorgen, het was ook echt niet nodig, ze is niet zwanger geworden en ik heb er niet méér geslachtsziekten bij gekregen. Ze vouwde haar benen om me heen en ik hield haar vast in mijn armen. Ik beleefde vervolgens het orgasme van mijn leven en bleef daarna nog zo'n vijf minuten happen naar adem. Zij had eveneens genoten, veronderstel en hoop ik.

De dag daarna gingen we nog wat cultuur op snuiven in Deurne en zijn we langs de ruïnes van de 'stad' gegaan, die weinig spectaculair waren. We aten nog een ijsje en ik ging al gauw terug naar huis, maar voordat ik aan die tocht begon nam ik eerst nog afscheid van haar moeder bij haar thuis. Vervolgens werd ik onder begeleiding van de prinses en haar stalen ros naar het station in Deurne vervoerd en begon ik aan de lange reis terug naar het verre Amsterdam.