Mijn kater

Ik werd vanmiddag wakker met een kater. Ik bedacht mezelf dat ik nu twee mogelijkheden had. Heel zwart-wit gezien kon ik of thuis blijven en de hele dag niks doen, of ik kon ook mijn kater wat meer van de wereld laten zien. Ik koos voor het laatste en stapte al gauw op de fiets. Zo rond een uur of één. Ik had wel zin om een flink eindje te fietsen en ging richting de Bijlmer. Ik was al een eindje in de richting van Diemen, toen ik in de buurt van de Arena aan kwam. Ik dacht er aan om mijn goede vriend Paul vriendelijk doch dringend te verzoeken om mij in zijn woning een drankje aan te bieden. Onverhoeds kwam ik een bord van de McDonalds tegen. Dit bord meldde mij dat er een filiaal op Spaklerweg is. Ik herinnerde het me weer en ik besloot om daar een grote cola te bestellen. Deze kostte mij één euro en vijfennegentig cent. Ik vond het een goede deal, aangezien ik toch wel dorst had en ik niet uit wilde drogen. Ik dronk mijn cola leeg terwijl ik verder fietste en pakte mijn ongeplande reis terug op en ging naar de Middenweg of de Linneausstraat, doet er niet toe. Die reed ik volledig af, tot aan het Tropenmuseum en toen ging ik naar rechts, naar brouwerij het IJ. Daar reed ik verder door naar Centraal Station en toen de Haarlemmerstraat in. Ik kwam daar bij de Westerkade en daar heb ik een aantal foto's en zelfs een kort filmpje gemaakt van mensen die van het pontje af kwamen. Er waren twee mensen die gekke bekken trokken naar de camera, terwijl ze voorbij fietsen. Ik vond het wel een grappig gezicht. Ik reed verder de kade af en kwam op den duur in het Amsterdams havengebied. Nog wat verder had ik de mogelijkheid om met een pont naar Zaanstad te fietsen. Ik twijfelde even en besloot uiteindelijk om het niet te doen. In plaats daarvan ging ik verder door het havengebied heen fietsen en daar zag ik een bord van Ruigoord staan. Ik had al wel het een en ander gehoord over die plaats en er ook wel eens iets op televisie over gezien, dus ik was wel benieuwd en volgde de route naar Ruigoord. Ik was ook wel weer toe aan wat drinken. Ik had inmiddels al minstens veertig kilometer gefietst schat ik. Bij Ruigoord stonden wat kraampjes voor het gehucht en beveiligingsmensen. Er was een festival aan de gang. Een poëzie-festival. Ik hou wel van poëzie, maar vooral om het zelf te maken en niet om het aan te horen van een stel literaire kadavers. Ik ben tegelijkertijd ook erg 'open-minded', dus ik vroeg me af hoeveel dat grapje dan zou mogen kosten. Twintig euro zei de beste jongeman aan de kassa van de kaartverkoop, die toevallig ook in café de Barones werkt waar ik een aantal keer ben geweest. Hij heeft een lippiercing en mooie krullen. Als ik zeg dat het een mooie jongen is, zou ik mijzelf geen leugenaar durven noemen. Enfin, het was me wat te duur, dus ging ik verder met de tocht en dat drinken moest dan maar even wachten. Al snel kwam ik een tankstation van Shell tegen en daar kon ik mijn hart op halen. Ik kocht een krentenbol met kaas, omdat dat godverdomme ontiegelijk lekker is, en ik kocht AA drink. Waarom het AA drink heet weet ik niet, maar ik vind het wel grappig en vooral lekker. Op den duur zag ik een bordje naar Haarlem staan. Ik vind Haarlem wel een leuke stad. Het is blijkbaar de meest gastvrije stad van 2009. Dat stond tenminste op een sticker ergens in Haarlem. Ik had tegenwind op de weg naar Haarlem. Ik kwam onderweg nog langs allerlei bunkers en dergelijke. Hele vestingen zelfs. Erg mooi om te zien en ik heb hier en daar dan ook wat foto's gemaakt. Overigens ook van wc-papier dat ergens in het gras lag. In Haarlem kwam ik bij het station. Op dat moment vond ik het wel welletjes en begon ik aan mijn reis terug naar Amsterdam. Ik kwam in die rit nog langs Halfweg, een dorp dat halverwege Haarlem en Amsterdam ligt, vandaar de naam waarschijnlijk. Etymologisch hoogstandje dat dorpje. Ik ben niet meer gestopt tot ik thuis kwam. Ik had onderweg wel last van mijn billen. Ze zijn het niet zo gewent om zo'n fysieke pak slaag te krijgen. Thuis deed ik mijn zonnebril af en keek ik even naar mijn armen. Die waren verschroeid. Ik twijfelde vlak voordat ik aan deze barre tocht begon ook even of ik ergens zonnebrand tevoorschijn zou halen, maar dacht bij mezelf dat ik toch niet zo lang weg zou blijven. Mijn kater had in eerste instantie niet heel veel zin om verre reizen te maken, maar soms gaat dat nu eenmaal zo als je goed en wel op de fiets zit. Ik heb uiteindelijk iets meer dan honderd kilometer gefietst en onderweg heel veel mensen in gehaald. Er was maar één iemand die mij in haalde, maar die had een racefiets, dus dat is niet helemaal eerlijk. Ik moest daar niet om huilen, want ik ben al een grote jongen. Ik ben blij dat ik zo avontuurlijk ben en daarom hou ik van mij. Ik ga nu mijn longen zwartblakeren met sigaretten. Ik heb nog niet genoeg verbrand.