Love me, read me, buy me.

Keer op keer moet ik weer aan d'r lijve ondervinden hoe moeilijk het is om niet in moralistisch voorgekauwd gezeik te verzanden. Simpelweg omdat de literaire regel bestaat dat je er niet vanuit mag gaan dat je lezers totale randdebielen zijn. Het is moeilijk om daar niet vanuit te gaan, terwijl je weet dat het wel zo is. Ik zal je eens een goeie vraag stellen. Waarom zit je anders met je stomme kop naar dat schermpje te staren? Echte literatuur vindt je toch op papier en niet digitaal? Nou moet ik heel eerlijk bekennen dat ik bijna alles eerst met pen uitschrijf, alvorens het op mijn blog te plaatsen. Weet je waarom? Omdat ik hoop dat ik het later voor veel geld kan verkopen. Echt waar. Ik zal geen mooi weer voor mijn trouwe lezers spelen, want ik vertrouw er op dat deze informatie bij jullie in goede handen is en dat jullie het niet zullen doorvertellen. Mocht je dat toch doen, dan werkt het alsnog in mijn voordeel, want dan krijg ik meer naamsbekendheid. Naamsbekendheid die zich zal laten uitbetalen in keiharde knaken, want ik ben net als God. Ik heb altijd geld nodig.