Lieve klootzak

Ik ben een lieve klootzak. Ik durfde het vroeger niet toe te geven, hoewel ik het natuurlijk wel wist, maar ik heb er inmiddels minder moeite mee. Verscheidene mensen hebben laten doorschemeren dat ik eigenlijk best wel lief ben en dat durf ik dan ook wel van ze aan te nemen. Ik wist van mezelf al dat ik een klootzak ben dus dat hoefde ik niet van anderen aan te nemen, hoewel ik daar soms toch op gewezen ben. Maar nu, sommigen lijken dwars door je heen te prikken, dwars door je schild van cynische opmerkingen en zwartgallige grappen en als dat met je gebeurt, voel ik haast de noodzaak niet meer om onze ‘act’ vol te houden. Om het in een ander voorbeeld te stoppen, of nee, als je het nu niet begrijpt is het een hopeloze zaak en is deze hele tekst tot nog toe voor jou nutteloos geweest, maar ik weet dat het niet zo is. Het werkt in ieder geval bevrijdend en ik hoop dat zij het net zo ervaart, want ik prik ook zo door haar heen. Iets waar we beiden tweeëntwintig jaar keihard aan gewerkt hebben en in minder dan een week hebben we elkaars levenswerk kapot gemaakt. Ik denk dat je een persoon, net als een tekst, tegen zichzelf kunt lezen of interpreteren. Mensen presenteren, of pretenderen, zichzelf op een bepaalde manier en het is aan anderen om dat aan de tand te voelen, dat vind ik althans. Ik heb mezelf al vaak genoeg getest, maar dan kan ik me ook beroepen op ‘mijn feiten’, bij het lezen van anderen kan ik slechts interpreteren op aannames.

Eerlijk toegegeven. Ik had me die dag wel speciaal voor haar geschoren. Ze had een paar dagen van te voren aan gegeven dat ze dat wel leuk vond, zo’n glad bekkie. Ik begon er langzaam maar zeker ook mijn voordelen in te zien. Het was immers lang geleden dat ik het mes over mijn kaken heen liet glijden en er zich een strakke lijn van onder al dat dikke haar tentoonstelde. Mijn mond viel haast open bij het aanschouwen van zulke schoonheid. Ze zei later tegen me dat ze het wel vervelend zou vinden als ze net zulk dik baardhaar had gehad als ik. Ik vind het juist een bijkomend voordeel. Ik zei wel dat ik er de hele tijd overheen moest harken en liet dit klinken als weegeklaag, maar eigenlijk vind ik het alleen maar leuk. Hoe langer ik voor de spiegel kan staan, hoe beter. Mijn opgekropte narcisme komt dan onmiddelijk naar boven en komt tot bloei en manifesteert zich naar buiten toe als een grote glimlach op mijn gezicht.