Ik ben verliefd, denk ik.

In de trein terug naar Amsterdam kon ik niet anticiperen wat me te wachten zou staan, toen ik het laatste stukje van mijn reis vervolmaakte op mijn fiets. Ik kan er nog niet helemaal over uit wat me nu precies is overkomen en hoe ik hier mee om moet gaan. Ik fietste door de Leyenberglaan en daar stond ze, aan de overkant van de straat en het leek even of ze naar me lachtte. Ik reed eerst een stukje door en maakte toen rechtsomkeert, want ik moest er gewoon op afstappen. Deze kans zou ik maar één keer in mijn leven krijgen en zulke kansen moet je naar mijn principes altijd aangrijpen, anders heb je er eeuwig spijt van. Ze was een beetje rood, misschien van de kou, of misschien omdat ik zo maar op haar af stapte en mijn camera pakte en haar begon te fotograferen. Mijn camera die ik toevallig die dag bij had. Ik fotografeerde haar van verscheidene kanten en het maakte niet uit welk perspectief ik koos, ze bleef er prachtig uitzien. Nadat ik mijn visuele voldoening had gekregen, kon ik het niet laten en moest ik haar even aanraken. Het interesseerde me niet wat ze er van vond, ook al zou ze tegenstribbelen, ik moest haar even aanraken. De mensen die op straat rondliepen bestonden door mijn oogkleppen allang niet meer. Ik stak mijn wijsvinger van mijn rechterhand uit en raakte haar zachtjes bij haar zij aan. Ze reageerde niet, maar deinsde ook niet terug. Ik wist niet zo goed wat ik er mee moest, maar toen ik op den duur mijn hele hand op haar achterkant had gelegd, dacht ik dat ik haar ook wel een kusje kon geven. Langzaam bewoog ik mijn hoofd naar haar toe en gaf er een klein kusje, maar ik kreeg weer geen reactie. Ik bedankte haar, dat ze er toch even voor me was en dat ik haar in haar sereenste vorm heb mogen vastleggen en ik bedankte haar wederom met een kusje.

Nu zit ik thuis en zij is daar en misschien is ze daar nog steeds. Ik heb de foto's bekeken, maar die zijn lang niet zo mooi als zij in het echt is en ik denk er over na om vanavond gewoon even terug te gaan en misschien even met haar te knuffelen. Ik denk dat ik verliefd ben en de rationaliteit, die toch redelijk overheersend is in mijn karakter, is verdwenen als sneeuw voor de zon.

Ps. wil je haar ook zien, ga dan naar: http://picasaweb.google.nl/bramboterham/Cars#5401754032699346050
of naar de Leyenberglaan in Amsterdam, Buitenveldert.