Ik zat laatst naar een reclame te kijken

Ik zat laatst naar een reclame over maandverband te kijken, wat mij wel beviel. Ik hoor vaak van vrouwen dat ze dergelijke reclames abject en infaam vinden, wat ik niet helemaal begrijp. Ik heb zo’n ding van KPN waarmee je beelden terug kunt spoelen en opnemen en ik had na het volledig bekijken van de reclame terug naar het begin van het amuserende verkoopgerichte filmpje gespoeld. Voor mij had het niet zo zeer met het verlangen naar dit specifiek artikel te maken, ik ben namelijk een man en heb zoiets niet nodig. Het ging mij om hetgeen wat het artikel deed, zijn functie die het vervult in het leven van zo veel vrouwen en ik zou zo graag een keer die functie willen vervullen. Ik zag de reclame nogmaals en het beviel me wederom. Ik nam het op, op de harde schijf en zette het filmpje op repeat. Ik droomde hoe ik het goudgele vocht uit de vagina van de weelderige en tevens vrolijk kijkende jongedame uit de commercial op likte. Het was alleen niet genoeg en ook nadat ik internet had afgestruind bleek mijn verlangen nog lang niet gesust. Mijn verlangen diende te worden geblust en dat kon alleen maar op één manier gebeuren. Je raadt waarschijnlijk wel wat er toen gebeurde en ik kan je er dan ook van verzekeren dat al die perverse verbeeldingen van onzedelijke gebeurtenissen die er zich nu ontpoppen in je hoofd ook daadwerkelijk hebben plaats gevonden.

Ik moest natuurlijk eerst aan een vrouw komen, maar ik neem aan dat dat vanzelfsprekend is. Dit was niet zo moeilijk, enkel een vrouw die bereid is om over dit onderwerp zakelijk te converseren en zich vervolgens niet op haar lipjes getrapt voelt, is wat moeilijker te vinden. Uiteindelijk had ik dan toch het middel in handen gekregen om mijn ultieme doel te bereiken. Ik had achter het Centraal Station een jong grietje opgedoken die wel in was voor een avontuurtje. Ze was iemand die graag haar grenzen verlegde en dat had ze in het verleden dan ook al vaak gedaan, vooral als het op het gebied van drugs aankwam. Om heel eerlijk te zijn had ik haar niet precies vertelt wat ik met haar zou gaan doen en had ik haar voorgehouden dat er thuis een grote naald met smack op haar lag te wachten.

We gingen met de metro naar mijn huis, in Uilenstede, en eenmaal daar hield ik haar aan de praat om het maar niet over die spuit te hebben. Ik kon na lange tijd niet meer gespreksstof blijven aandragen en dus vroeg ze me waar ik de drugs had liggen. Ik zei dat ik had gelogen. Het werd haar meteen duidelijk dat ze te maken had met iemand die misbruik van haar wilde maken en daar had ze dan ook volledig gelijk in. Ik haalde uit het keukenkastje snel een rol duct tape of duck tape, over de juiste benaming is enige discussie gaande, en ik ketende haar vast aan de keukentafel. Ik sneed al haar kleren kapot en scheurde ze van haar lijfje af. Ze was te uitgemergeld en te zwak om echt weerstand te bieden en wat dat betreft had ik het juiste slachtoffer uitgekozen. Ik zette het opgeslagen filmpje wederom op repeat en terwijl ik naar het hysterische geschreeuw luisterde van de crackjunkie op de tafel, begon ik een beetje met mijn penis te spelen. Deze was al snel knalhard en ik bedacht me dat het tijd werd voor de essentiële uitvoering van mijn plan.

Ik vulde een petfles vol met water en goot de inhoud door middel van een trechter in de mond van mijn object der verboden lusten. In eerste instantie spartelde ze tegen, maar toen ze er achter kwam dat dit geen zin had, bleef ze stil liggen en keek me eerst boos en daarna teleurgesteld aan. Op dezelfde manier zoals mijn moeder me aankeek als ik vroeger als klein kind ondeugend was geweest. Ik voelde me op dat moment ook wel een beetje ondeugend. Ik vulde de fles nog een paar keer en ik vroeg haar of ze al naar het toilet moest. Ze weigerde aanvankelijk om prijs te geven of ze daar al nodig aan toe was. Ik besloot daarom maar om haar tere lichaam een beetje te molesteren door mijn harde, dikke penis in haar vagina te stoppen. Het leek erop dat ze nog nooit seks had gehad en dat ik haar eerste keer was, wat me eigenlijk wel een romantisch gevoel gaf. Dit idee kreeg ik doordat ze érg strak was en begon te bloeden. Eerst een beetje en daarna wat meer. Ik proefde haar bloed, maar dat deed het toch niet helemaal voor me. Het duurde me allemaal een beetje te lang en ik begon daarop haar blaas een beetje te masseren door mijn vuist zachtjes op haar onderbuik te slaan. Onderwijl ik dit deed bevond ik mij in de juiste positie voor het ontvangen van het maagdelijke, gele vocht. Het viel me nog niet mee om vanuit die positie gericht op haar blaas te slaan, maar desondanks lukte het me toch aardig en ik was dan ook vrij content met mezelf. Ik realiseerde me op dat moment wel dat het niet mee valt om aan je trekken te komen en vroeg me af of er geen makkelijkere manier was. Mocht ik in de toekomst een antwoord tegen komen dan zal ik het u graag mede delen.

Het slaan begon na enige tijd toch zijn vruchten af te werpen en al snel bevond ik me in een hemel vervult van rode en gele lichaamssappen. Ik trok me daarbij ontzettend hard af, maar op het moment dat ik op het punt stond om klaar te komen en ik luid gorgelend mezelf vast klampte aan één van haar benen scheet ze in haar broek. Ze had mijn moment suprême verpest. Ik stond op vanuit mijn hurkstand en spuugde de drap vanuit mijn mond in haar gezicht. Ik snee de tape los en pakte het meisje op en liep er mee naar het raam. Ik deed deze open en gooide haar naar buiten. Ik woon op de begane grond, dus echt veel kwaad kan dat niet. Ik was alleen vergeten om haar kapotte kleren mee te geven, wat me wel zo vriendelijk lijkt na haar, neem ik aan, goed bedoelde verdiensten. Ik deed het raam daarom wederom open en gooide haar kleren naar buiten, terwijl ik dit deed kon ik vanuit mijn ooghoek nog net zien hoe ze in een hoek van het trappenhuis zat te verkleumen. Een licht gevoel van wroeging kwam bij me naar boven, maar ik werd al snel afgeleid door het geluid van de commercial wat nog steeds op te televisie aan het spelen was. Ik draaide mezelf om, deed het raam dicht en keek vervolgens weer gebiologeerd naar de beeldbuis.

Aankondiging

Ik acht het niet empirisch bewezen, noch verwacht ik dat er psychologisch onderzoek naar gedaan is, wat, in mijn optiek, toch echt zou moeten gebeuren. In het geval dat dit wel gedaan is, wil ik graag bij dezen mijzelf excuseren voor mijn onwetendheid.

Ik vroeg mij laats namelijk iets af. Zou het zo zijn dat als mensen gewaarschuwd worden dat ze iets schokkends gaan lezen, mee maken of iets dergelijks dan minder geschokt zouden zijn? Een gewaarschuwd man telt volgens het spreekwoord immers voor twee. Dat zou betekenen dat de impact van het materiaal de helft zo hard zou moeten aan komen, maar je weet het natuurlijk nooit. Het zou ook kunnen dat het twee keer zo hard aan komt, aangezien je min of meer met zijn tweeën bent, maar dat lijkt me allemaal een beetje ver gezocht. Ik zal binnenkort een choquerend bericht posten en dan mag jij zeggen of je denkt dat je meer, minder of even veel gechoqueerd zou zijn als ik je niet had gewaarschuwd. Ik hoop dat je jezelf inmiddels gewaarschuwd genoeg voelt en in spanning af wacht op mijn bericht.

Immanuel Kant

Om zijn gedachten
Als druppels op een spons
Op te vangen
Droeg Immanuel Kant,
als hij een goed idee voelde opborrelen
Normaliter maandverband

Thirst

Is it thirst?
That thrusts me through the day
Am I in fear of death?
Thus seeking for the juice
Of the tree of life

Or am I sole experience?
Packed in a can of flesh
Which can only
Acknowledge his own existence
By feeling that thing beat
Inside his chest
Because the only thing I know
Is that I am me
And they are the rest

Kaal

Je voorhoofd groeit
En je vertrouwen slinkt
Het maakt niet uit
Hoeveel bier je drinkt

Een kaal hoofd
Vind ik ook wel mooi
Je kunt dan alleen niet pronken
Met een harige hoofdtooi

Of je zou een toupetje moeten kopen
Ik zou er alleen niet voor kiezen
Om op zo'n manier voor lul te lopen

Geen haar op mijn hoofd die er over denkt
Want liever een kaal hoofd
Dan één enkel haartje gekrenkt

Dokter

Kundig in het genezen
Je bent voor je kunde geprezen

Schone bejaarden worden door jouw
Mede mogelijk gemaakt
Maar gelukkig zijn zij niet de enigen
Die je diep van binnen raakt

Die ander dat ben ik
Met mijn onvermoeibare harde pik
Zonder u kwam ik niet aan mijn trekken
Zonder ons wederkerend seks-snacken

(Dit was er eentje uit de oude doos, die ik jullie toch niet wilde onthouden.)

Bacterie

Als gaande bij mijn gebrek
Liet ik mijn kans lopen bij verstek
Luid trompetgeschal en bacchanaal
Scheten produceer je in je darmkanaal

Lelijke mensen

Als ik iets zou wensen

Zou het zijn dat ik weg was

Weg van deze lelijke mensen

Was er maar een geest

Die ik wat mocht wensen

Dan waren er nu geen lelijke mensen

En waren ze er ook nooit geweest

Ik ga

Ik zit en ik sta

Ik loop en ik ga

Naar huis,

Want er is iets niet pluis

Ik ruik het gas

Van het gasfornuis

Ik rook een sigaret

En ik word geplet

Door de druk en de muur

Ik sta in vlam

En het huis in vuur

Het leven is te kort

En de hypotheek te duur

Ik lig en ik ga

Nergens meer heen

Het enige wat rest

Is wat huid en wat been

Jezus

You were hanging on your cross

And to be honest with you,

You weren’t much of a loss

The thorns in your head

Coloured your face like bloodshot roses

You were doing all your popular poses

But you’re real name ain’t Jezus

You were merely there to please us

Once you were the boss

But seeing you hang in there,

You’re nothing compared

To what you once was.

Vanavond geen cola

Vanavond drink ik geen fles cola, want deze is reeds vergeven, of, beter gezegd, reeds genomen. Ik heb mijn fles cola, met mijn geld, een paar uur geleden uit de nabijgelegen supermarkt gehaald. Helaas had ik er geen rekening mee gehouden dat er parasieten op de loer lagen die mij van deze vreugdelijke drank zouden kunnen verstoken.

De cola kostte mij negenentwintig cent, de prijs is namelijk met twee cent verlaagd en de prijs is dan ook niet hetgeen waarmee ik mee in mijn maag zit. De cola bevind zich daar overigens in zeer kleine mate, maar helaas niet de hoeveelheid die ik voor ogen had. Daarbij, had ik graag een flinke bodem cola overgelaten voor de volgende ochtend, zoals dat bij mij gebruikelijk is in de vroege ochtend. Ik was in Frankenstein aan het lezen en voor mijn gevoel had ik, op zijn Nederlands gezegd, wel een kleine beloning verdiend. Ik belichaamde die beloning in de vorm van één of meerdere slok(ken) cola. Ik interumpeerde mijn leeswerk en ik liep naar de keuken. Eenmaal in de keuken, werd mijn verwachtingspatroon, wat ik eerder had geschetst, ruw verstoord. Ik vroeg mijn jongere broertje waar de fles cola was, onderwijl ik beide koelkasten in de woonkeuken open maakte en zorgvuldig door keek. Hij zei dat deze op was, op een lacherige toon, waardoor ik aan nam dat hij een grapje maakte. Ik liep naar hem toe en zag de lege fles staan. Op dat moment drong het pas echt goed tot me door dat hij geen grapje maakte, maar de waarheid sprak en aan de lach op zijn gezicht te zien, had hij hier geen spijt van. Ik verwijtte hem dat hij had gedaan wat hij had gedaan en vervolgens schoot hij in de verdediging en verwijtte hij mij dat ik ook wat slokken had genomen. Hij was daarbij waarschijnlijk vergeten dat ik de fles cola had gekocht én gehaald. Ik moet u als lezer er misschien ook even aan herinneren dat het deze tijd van het jaar geen pretje is om buiten te komen en dat ik slechts bij hoge uitzondering een dergelijke uitstap durf te maken.

Ik bood hem aan om eenzelfde uitstap te maken als die ik eerder ondernomen had, om een dergelijke fles met zwart goud te halen, maar deze weigerde hij met een gulle lach. Zijn fiets was immers al een aantal dagen stuk en kon daardoor niet gebruikt worden. Ik bood hem daarop mijn fiets aan, maar ook deze hartelijke uitnodiging weigerde hij. Ik vroeg hem daarop, waarom hij de fles cola had opgedronken en zijn gevoel voor empathie richting mij had doorgeslikt. Hij antwoordde nonchalant dat hij ‘gewoon’ op drinkt wat er voor hem staat en dat als er geen cola in huis is, hem dat ook niet interesseert. U begrijpt als lezer waarschijnlijk wel, dat iemand die zo een lage dunk heeft van cola, godverdomme de motherfucking kankerlepra kan krijgen, wat mij betreft.

Om nog even dieper in te gaan op de kapotte fiets van de persoon in kwestie. Deze is namelijk al verscheidene dagen kapot en men is tot nog toe niet in staat geweest om deze in ordentelijke staat terug te krijgen. De fietsenmaker zit maar liefst honderdvijftig meter verderop en is niet heel moeilijk te vinden, aangezien deze zich ook op het Uilenstede terrein bevindt. Mijn jongere broertje had mij vriendelijk verzocht, middels de mobiele brief, of ik zijn fiets bij de fietsenmaker kon afleveren. Ik ben gelukkig een van de weinigen die veels te veel tijd over heeft, aangezien ik alleen maar vijf dagen in de week naar de universiteit ga, daarbij maar twaalf tot vijftien uur in de week werk en geen sociaal leven en hobby’s heb.