Het maken van keuzes over wat wel en niet te doen, op korte en lange termijn, is een voltijd bezigheid. Er moeten daarvoor grote hoeveelheden argumenten tegen elkaar worden afgewogen en er is zeer veel informatie bij betrokken. Ook weet je dat deze informatie en de lijst argumenten incompleet is en vaak zelfs zo incompleet dat je besluitvorming erdoor wordt gecomprimeerd, doch het is natuurlijk niet mogelijk te weten wanneer je beslissing aangetast wordt door een gebrek aan kennis.
Ik ga op m’n bank liggen en begin te beslissen wat ik zal gaan doen. Ik werd vandaag wakker met een lichte kater omdat ik het afgelopen nacht nogal laat gemaakt heb en veel heb gezopen. M’n ochtend was ik hierdoor kwijt. Ik heb na het opstaan even gedoucht en gerukt, heb als ontbijt twee bruine boterhammen met spek gegeten, twee grote glazen melk gedronken en een grote kop koffie. Hierna besloop me een lichte misselijkheid, maar niks ernstigs, en ik ben op m’n bank gaan zitten en heb met een zwaar hoofd naar de plaat ‘Turning Dragon’ van Clark geluisterd.
Op het moment ontvangen m’n ouders bezoek, kennissen uit Antwerpen. We gaan straks de kliekjes van kerst opeten, want er was bewust een schaal zalm overgehouden van eergister. Voordat het bezoek arriveerde heb ik in het alumni blaadje van de universiteit gelezen en de foto’s van aantrekkelijke academie-vrouwen bekeken, een analyse over het eten van vlees en allerlei pleidooien voor wetenschap en duurzame ontwikkeling. Net heb ik het politieke jaaroverzicht 2009 van Fokke & Sukke uitgelezen en nu moet ik beslissen wat ik verder zal doen vandaag.
Er zijn veel mogelijkheden. Ik houd me graag bezig met muziek en speel gitaar, wat ik nu zou kunnen doen maar om eerlijk te zijn heb ik daar geen zin in. Ik speel graag computerspellen en daar heb ik wel zin in maar ik ben me er op het moment te bewust van dat er meer gewichtige zaken zijn waar ik m’n tijd aan zou moeten besteden. Eén van deze dingen is m’n algemene ontwikkeling. Ik zou graag wat meer weten over geschiedenis en eigenlijk over alles. Specifiek neig ik er nu naar iets te lezen van Descartes, Derrida, Plato of de Very Short Introduction To Postmodernism die ik laatst kocht. Morgen moet ik weer als wetenschapper aan de slag dus het zou ook geen slecht idee zijn om me in te lezen in het onderzoeksgebied waar ik de afgelopen maand bij betrokken ben geraakt, maar aangezien ik daar tussen de experimenten door veel tijd door heb denk ik dat ik dit laat liggen voor tijdens m’n ingeroosterde uren.
Graag zou ik, in plaats van wetenschap te beoefenen, mezelf bezighouden met ontwerp, planning en organisatie, omdat dat over het algemeen zo slecht gebeurd in alle niches van onze maatschappij en ik daar persoonlijk wel talent voor heb. Sinds enige tijd beschouw ik dit dan ook als mijn roeping. Ik zou hiervoor m’n voet tussen de deur willen krijgen bij een commissie of organisatie die zich met het beleid bezig houdt van een belangrijke en machtige instelling, zoals de universiteit, de stad of een stadsdeel. Ik vind ontwerp, en daar schaar ik ook organisatie en beleid onder, belangrijker dan een expliciete formulering van alle mogelijke kennis zoals de wetenschap die nastreeft. Het is een praktische uitdaging en vraagt betrokkenheid op alle niveaus: materiële, financiële, politieke en ethische beperkingen moeten worden overwonnen. Zeker in deze tijd is ontwerp, het samengaan van functie en esthetiek (of toch in elk geval de subjectieve beleving) erg belangrijk. Ik verwonder mij er wel eens over hoe grofweg 2000 jaar geleden Rome een stad was met meer dan een miljoen inwoners, meer dan Amsterdam en al haar randgemeenten tegenwoordig. In de Gouden Eeuw was Amsterdam het financiële centrum van de wereld, de rijkste en sluwste plek in het universum, maar slechts een fractie van wat Rome 1600 jaar ervoor was geweest, zonder moderne wetenschappelijke of economische kennis, zonder verlichtingsfilosofie. Wel hadden ze organisatie, bureaucratie, beleid.
Echter dit is allemaal meer lange termijnplanning en ik moet beslissen wat ik nu ga doen. Ik besluit mijn tas te gaan pakken voor mijn aanstaande reis naar Amsterdam en daarbij een muziekje te draaien, namelijk de plaat ‘Happy Hollow’ van de Amerikaanse post-emocore formatie Cursive; een vrolijke, kleinschalige, maatschappijkritische meezingrocker vol ska-trompetjes, helemaal koosjer.
en dan nu met alinea's, maar u mag gerust doen of ze er niet zijn.
BeantwoordenVerwijderen