dinsdag 12 januari 2010

Like Youthful Zealous Activists

Sluik haar en een gulle lach. Een mooi lichaam waar ik aan zitten mag. Mooie foto’s om naar te kijken en om van te bezwijken en het enige wat ik kan doen is zeiken. Zeiken dat ik haar nooit zie of ‘echt’ spreek en eerlijk toegegeven ik ben ook maar een leek. Vooral als het gaat om omgangsvormen, het respecteren van andermans waarden en normen. Ik heb het vanavond kapot gemaakt en sinds zij mijn vriendin was, heb ik haar niet meer aangeraakt. Zelfs niet vanmiddag toen ik haar even zag, we zeiden amper ‘doei’ en ‘dag’ en weg was ze weer. ‘Doei, dag en tot de volgende keer’. Althans dat dacht ik vanmiddag nog, maar vanavond ontpopte zich mijn ware aard, dat vies vuil kankerjoch. Ik zal haar nooit meer zien, dat lieve meisje van negentien. Die lieve meid, door mezelf ontnomen door mijn eigen labiliteit. Desondanks heb ik iets belangrijks geleerd, verlangen krijg je er niet uit gemasturbeerd en geloof me, ik heb het geprobeerd.

Niet iedereen die dit leest, zal weten waar dit bericht precies over gaat. Dat maakt niet echt uit, want ze is nu slechts verworpen tot een mooi citaat. Een anekdote over wat eens is geweest. Ik wil daar graag alle verantwoordelijkheid voor opnemen, ik ben nu eenmaal een man van extremen. Iemand die zijn gevoelens enkel in rijm kan uitdrukken, maar daarmee tevens gedoemd is om te mislukken. Ik kon niet met haar praten en volgens de reclame begint dan het haten. Al haatte ik je niet en ik hoop dan ook dat je inziet dat ik niet ben geboren als een zeurpiet. Normaal ben ik heel positief, empathisch en een beetje lief. Jij hebt het slechtse in me naar boven gebracht, maar daarvoor geef ik alleen mezelf de schuld, want ik maakte alle tumult. Schiet me nu maar lek, want ik ben hartstikke gek. Gek omdat ik je heb laten gaan, mezelf in de kou heb gezet en heb laten staan. Ik kan nu wel huilen, want dat is het logische gevolg van ruilen. Ik heb je geruild voor niets, alles voor Auschwitz.

Gelukkig is er morgen weer een dag, mag ik lekker op mijn werk staan met een gemaakte lach. Ik hoop dan dat je het toch nog gezellig hebt gehad op je afscheidsfeest en dat je mijn achterlijke acties een beetje snapt op het moment dat je dit leest. Aan de andere kant, als je me een klootzak vind, wil ik ook niet dat je er doekjes om wind. Nagel me dan alsjeblieft aan de schandpaal en scheld me uit in iedere mogelijke taal. Kom dan met rotte tomaten naar me toegerend, want ik begrijp dat je in alle staten bent. Ik zou namelijk hetzelfde doen, want het enige wat ik wilde was seks, liefde en een zoen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Bedankt voor uw, waarschijnlijk, zeer belangrijke bijdrage!