Robintelligence

Ach en wee. Wat is intelligentie toch een last. Ik zal bescheiden blijven, omdat het me anders niet siert of het is wellicht ongepast. Maar mede door de opkomst van mijn eigen intelligentie ben ik mijn fantasie kwijt geraakt, hij is hopeloos verloren. Hij is langzaam bij me weggekropen en heeft mij een gebroken man achter gelaten. Een man die zijn dromen niet langer kan herinneren, enkel en alleen als ze over seks gaan. (Net als gisterenavond, maar daarover later meer.) Niets is meer hetzelfde nadat je dat beseft en je weet dat je er helemaal niks aan kunt doen. Ik snak naar die ene droom, waarin ik vloog met Batman, over Gotham city. Ik wás Robin godverdomme! In m’n strakke Speedo. Maar nee, dat is er nu niet meer bij. Ik moet nu díe strakke Speedo kopen en aantrekken, de moed oppikken om een goede vriend van me te vragen om hetzelfde te doen. Maar dan een zwarte Speedo, want hij moet Batman zijn. En na al die moeite en die gêne, voel ik me nóg steeds maar een fractie van die retegeile Robin. Godver, dat waren nog eens tijden.

Ik droom van dromen, maar ik vrees dat die tijd niet meer zal komen. Al mijn fantasie, creativiteit of hoe je het ook wilt noemen, focust zich nu volledig op mijn schrijven, fotograferen, analyseren en andere fantasie-vergende activiteiten. Misschien heb ik al mijn fantasiekruit al verschoten en ben ik gedoemd om een ouwe, zeurderige rukker te worden. Ik heb dan in ieder geval wel iets om naar uit te kijken. De uitverkoop van het glijmiddel bij de lokale drogisterij bijvoorbeeld. Nee, nu maak ik u slechts een grapje. Ik heb een aantal plannen om aan dit noodlot te ontkomen, wil je het ook weten? In je dromen!